Na tym blogu można dodawać adresy do swoich stron związanych z wynajmem domków w całej Polsce. To wzajemna bezpłatna reklama. Wspomagajmy się nawzajem i polecajmy. Niezdrowa konkurencja niech odejdzie w siną dal a o atrakcyjności miejsca zadecyduje klient, który mając wachlarz ofert sam dokona wyboru. Zapraszam do nadsyłania adresów własnych stron a ja dodam je na stronę Domki Zakopane.
Polepsz swoją jakość życia. Taka dewiza powinna nam przyświecać. Codzienna wielogodzinna praca, stres i zmęczenie szkodzą naszemu zdrowiu. Remedium na to jest aktywny wypoczynek. Korzystaj z tego dobra bo ma ono znaczący wpływ na Twoje samopoczucie. Jeśli zauważysz, że masz wszystkiego dość, pomyśl o chwili wytchnienia. Wyjazd poza obszar w jakim się poruszamy na co dzień oraz zostawienie trosk i problemów w domu sprawi, że po powrocie z nową energią przystąpimy do dawnych obowiązków. Maryla Rodowicz śpiewała - „Wsiąść do pociągu byle jakiego, nie dbać o bagaż, nie dbać o bilet, ściskając w ręku kamyk zielony, patrzeć jak wszystko zostaje w tyle”.
Czujesz się zmęczony zostaw wszystko w tyle i wybierz się do Zakopanego. Wakacyjne Domki Wisienka w centrum Zakopanego, blisko Krupówek a jednocześnie blisko szlaków.
Wśród ciszy i spokoju obok dużych terenów zielonych, w pobliżu szlaków i stoków narciarskich zapomnisz o troskach i kłopotach. Miejsce położenia Domków Wisienka nie jest przypadkowe. Tę okolicę wybierali na swoje siedziby znamienici ludzie kultury jak Stanisław Ignacy Witkiewicz, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Władysław Broniewski, Jan Dobraczyński etc. Teraz także w pobliżu domków Wisienka mają swoje wille współcześni celebryci znani z mediów i okładek czasopism ale o szczegółach nie powinienem pisać bo to ich prywatna sprawa. Natomiast nie jest tajemnicą, że pod Domkami Wisienka prawie codziennie możesz spotkać stadko jeleni, sarnę, lisa, spacerującego jeża a koncert ptasich treli dobiegający z gniazd wśród starodrzewia ukoi każdy płacz. Przyjedź, przekonaj się i napisz o swoich wrażeniach. Ten blog czeka na Twoją opinię.
Tatry i Podhale to chyba najpiękniejszy region Polski. Tatry to pasmo górskie, a Podhale to region położony u północnego podnóża Tatr. Stolicą tego regionu jest Zakopane, w którym zaczyna się wiele szlaków górskich prowadzących w najpopularniejsze miejsca w Tatrach. Tatry to najwyższe pasmo górskie należące do łańcucha Karpat. Ze względu na swój unikatowy charakter oraz niezwykłe walory krajobrazowe część obszaru polskich Tatr znajduje się pod ochroną i wchodzi w skład Tatrzańskiego Parku Narodowego. Południowa część regionu, znajdująca się poza terytorium naszego kraju na Słowacji. Dookoła Tatr położone są cztery krainy etnograficzne, z czego tylko jedna należy do Polski. Chodzi oczywiście o Podhale leżące u podnóża północnych Tatr. Po słowackiej stronie znajdują się: Spisz, Orawa i Liptów. Podhale słynne jest z niesamowicie bogatej i nadal żywej kultury i tradycji góralskiej. W okolicznych wioskach spotkać można cenne kościółki drewniane, typową góralską zabudowę, tradycyjne stroje podhalańskie czy słynne oscypki i dania regionalne. Obszary należące do pasma Tatr objęte są ochroną Tatrzańskiego Parku Narodowego. W związku z tym, osoby pragnące zwiedzać to miejsce powinny poruszać się po wyznaczonych szlakach turystycznych. Do szlaków przypisane są kolory, które informują o specyfice danego szlaku. I tak, mamy szlaki czerwone, czyli tzw. szlaki główne przebiegające przez najważniejsze atrakcje turystyczne Tatr, długodystansowe szlaki niebieskie, szlaki żółte będące łącznikami do szlaków głównych, szlaki zielone prowadzące do charakterystycznych miejsc, a także najrzadziej wykorzystywane szlaki czarne, które zwykle prowadzą do konkretnego miejsca lub stanowią łącznik. Oto popularne szlaki Turystyczne w Tatrach: Czerwone Wierchy – jest to jeden z najprostszych szlaków czerwonych w Tatrach. Na Kasprowy Wierch z Kopy Kondrackiej – umiarkowany szlak czerwony. Na Gubałówkę i Butorowy Wierch z Zakopanego – najprostszy szlak idealny dla osób początkujących. Na Świnicę z Kasprowego Wierchu – jest to nieco trudniejszy szlak adresowany do osób, które mają już pewne doświadczenie w chodzeniu po górach. Orla perć – na ten górski grzbiet możemy dostać się z Zawratu, Koziego Wierchu oraz Skrajnego Granatu. Ten szlak należy do wymagających. Nad Morskie Oko z Palenicy Białczańskiej - bardzo przyjemny, ale zarazem dość długi szlak, który w dobrym tempie można pokonać w niecałe dwie godziny. Do Doliny Pięciu Stawów z Palenicy – idealny szlak dla miłośników pięknych krajobrazów. Jeśli chodzi o najważniejsze atrakcje w Zakopanem to centralnym punktem są Krupówki ze sklepami, straganami oraz restauracjami. Popularnym punktem jest także słynna skocznia narciarska Wielka Krokiew. Do dyspozycji turystów pozostają również liczne muzea oraz obiekty sakralne a także świątynia sztuki czyli Teatr Witkacego przy ulicy Chramcówki15. Wszystko to macie Państwo niejako w zasięgu ręki gdy zarezerwujecie noclegi w Domkach Wisienka. Położenie domków jest optymalne. Wokół kipiąca życiem tatrzańska przyroda a z drugiej strony bliskość Krupówek i centrum miasta pozwalająca korzystać z wielu rozrywek, restauracji, pubów, kawiarni etc.
Poniżej wnętrze Kościoła Matki Bożej Częstochowskiej na ulicy Kościeliskiej oraz dwa wnętrza domu w zabytkowej Willi Koliba.
Dlaczego w Zakopanem jest drogo.
Wiele osób zadaje sobie pytanie dlaczego wypoczynek w Zakopanem (ale nie tylko bo problem dotyczy każdego rejonu turystycznego) jest taki drogi. Dobre pytanie i właśnie na nie potrafię dokładnie odpowiedzieć. Wszystko przez koszty, które ponosi właściciel a które są niezależne od niego. Zacznijmy od rezerwacji. Wybierając rezerwację przez pośrednika musisz się liczyć z tym, że od 15 do 20 % zwiększasz swoją opłatę za wakacje. Takie właśnie koszty ponosi właściciel obiektu. Wszystkie portale rezerwacyjne pobierają za swoją usługę dość wysoką prowizję. Nie jest tajemnicą, że booking.com ma stawkę 15 % od rezerwacji. Do tego dochodzi VAT od tej kwoty w wysokości 23% oraz prowizja za kartę płatniczą 2%. Przykładowo będzie to tak wyglądało. Rezerwujesz pobyt za 1000 zł. Najpierw oddajesz z tego 150 zł pośrednikowi + 23% Vat od tej kwoty czyli 34,50 zł), dolicz 2% opłaty za kartę (20 zł) i już na starcie ponosisz koszt 204,30 zł czyli ponad 20 % ceny. W tym miejscu wkracza kolejny chętny do dzielenia sią kasą czyli fiskus. Ten zabiera VAT 23 % czyli 230 zł. Potem pobiera podatek liniowy czyli 19 % co daje 190 zł. Policzmy 204,50 + 230 + 190 = 624,50 PLN. Teraz na scenę wkracza ZUS i trudno tutaj dodać jakąś ścisłą kwotę bo w tym temacie jest zupełny miszmasz ale przeciętny właściciel nie zatrudniający pracowników płaci co miesiąc ca 4500 zł. Dodajmy więc wskaźnikowo, że z tej rezerwacji ZUS zabierze np. 50 zł. W zaokrągleniu da to łączną sumę danin 675 zł. Za pozostałe 325 zł właściciel musi opłacić ogrzewanie, energię elektryczną, wodę i kanalizację, wywóz śmieci, pranie bielizny pościelowej, sprzątanie (to duży koszt), środki czystości, podatek miejski, podatek od nieruchomości przeznaczonej na działalność gospodarczą, telefon i internet. A gdzie remonty, amortyzacja obiektu, koszty utrzymania zieleni, parkingu etc. Zwykle zostaje z tego od 100 do 150 zł czyli tyle ile kosztuje bilet do dobrego teatru. Jeśli jest pełnia sezonu i obiekt jest wynajęty np. w 80 % to właściciel ma jeszcze za co żyć ale problem zaczyna się wówczas, gdy w obiekcie nie ma żywej duszy a koszty np. ogrzewania (bo jest zima) i podatki stałe oraz ZUS trzeba zapłacić. Pamiętam z lekcji historii gdy nauczycielka (były to czasy komuny) grzmiała jaką ciężką dolę miał chłop pańszczyźniany gdyż musiał płacić "dziesięcinę" czytaj 10 % swojego przychodu. Dziś taka danina wydaje się fraszką a dojenie społeczeństwa przez współczesnych możnowładców sprawia, że dawne czasy stają się błahostką. Musimy zdawać sobie z tego sprawę, że idąc do sklepu opłacamy składowo wszystkie te ciężary bo ponosimy koszty utrzymania sklepu, transportu, producenta towaru i każdego podmiotu który brał udział w tym "łańcuchu pokarmowym" rekinów, którzy nas zjadają. Chcesz podzielić się wiedzą w tym temacie. Napisz do nas a ja umieszczę Twoją opinię na tym blogu. taternik@poczta.fm
...................
Dziś 17.12.2023 w temacie kultury
Udokumentowany przywilej lokacyjny dla Zakopanego wydał w 1670 r. król Michał Korybut Wiśniowiecki. W 1676 r. wieś liczyła 43 mieszkańców (wraz z Olczą i Poroninem), a jej mieszkańcy trudnili się przede wszystkim pasterstwem i uprawą roli. Napływ osadników nastąpił w XVIII w., gdy odkryto w Tatrach złoża złota, srebra, miedzi i rudy żelaza. W 1766 r. wybudowano hutę w Kuźnicach, a w rok później – w Kościelisku. Z powodu wyczerpania złóż w II połowie XIX w. huty zamknięto. W 1772 r. Zakopane włączono do Cesarstwa Austriackiego (I rozbiór Polski ). W 1824 r. wraz z częścią Tatr sprzedane zostało Zakopane rodzinie Homolasców. Według spisu ludności z 1818 r. Zakopane wraz z Kościeliskiem liczyło 340 domów, w których mieszkało 445 rodzin, z czego 871 mężczyzn i 934 kobiet. Pod panowaniem Homolasców Zakopane uzyskało status samodzielnej parafii, a pierwszym proboszczem zbudowanego w 1847 r. kościoła został ks. Józef Stolarczyk.
Zakopane i Tatry od dawna przyciągały i inspirowały ludzi literatury. W dawnych czasach zamieszkiwali tutaj na stałe albo okazyjnie znamienici poeci, pisarze, malarze, naukowcy i muzycy. Lista jest długa. W tym miejscu wymienię wielu, ale nie będzie to lista kompletna.
Pierwszą znaną osobą która zaznaczyła swoją obecność pod Tatrami był Stanisław Staszic (1755-1826), którego z całą pewnością można uznać za pierwszego polskiego taternika.
Bywał w Tatrach w 1802, 1804 i 1805 a może także i w innych latach. W czasie tych podróży zwiedził Tatry Zachodnie, Wysokie i Bielskie. Był w dolinach Kościeliskiej, Bystrej, Gąsienicowej, Pięciu Stawów Polskich, Rybiego Potoku, Białki, Jaworowej, Kieżmarskiej, Łomnickiej, Zimnej Wody i Cichej Liptowskiej.
Dokonał wejść na Czerwone Wierchy, Kołowy Szczyt w 1804, Krywań (8 VIII 1805), Sławkowski Szczyt (12 VIII 1805) oraz wszedł na Łomnicę spędzając na wierzchołku tej góry całą dobę (21-22 VIII), aby dokonać pomiarów naukowych. Staszic ma swoją ulicę w centrum Zakopanego.
Jako jeden pierwszych przybył pod Tatry Leon Przerwa-Tetmajer (ur. 1800 w Mikołajowicach, zm. 1881 w Łopusznej) – polski posiadacz ziemski i działacz niepodległościowy, który w posagu dostał w roku 1824 dwór w Łopusznej. Gościł w nim Seweryna Goszczyńskiego, Stanisława Worcella i Bohdana Zaleskiego.
Seweryn Goszczyński (1801-1876) upamiętnił swój pobyt w roku 1832 w dworku wydaniem "Dziennika podróży do Tatrów" w którym opisał folklor Podhala, gdzie w m.in wspomniał o tym, że młode góralki „nie nosiły majtek nie dlatego, że ich nie było na nie stać ale dla wygody, gdyż oszczędzały sobie czas na rozbieranie podczas spotkań towarzyskich". Goszczyński ma swoją ulicę w centrum Zakopanego.
Józef Bohdan Zaleski (ur. 14 lutego 1802 w Bohatyrce, gubernia kijowska, zm. 31 marca 1886 w Villepreux) – polski poeta okresu romantyzmu. Wraz z Antonim Malczewskim i Sewerynem Goszczyńskim zaliczany jest do „szkoły ukraińskiej” polskiego romantyzmu. Przyjaźnił się z Mickiewiczem i Norwidem choć w sporze o „towianizm" ich drogi rozeszły się.
Stanisław Gabriel Worcell (ur. 26 marca 1799 w Stepaniu na Wołyniu, zm. 3 lutego 1857 w Londynie) – polski działacz polityczny, publicysta, hrabia. Autor rozprawy ideologicznej „O własności” bywał w Łopusznej na Podhalu.
Tytus Chałubiński (1820-1889) oprócz tego, że był naukowcem (profesorem medycyny) był także pisarzem i współtwórcą Towarzystwa Tatrzańskiego oraz jednym z pierwszych badaczy przyrody tatrzańskiej. Na jego cześć nazwano jedną z przełęczy w grani Tatr tzw. Wrota Chałubińskiego. W dużym stopniu przyczynił się do rozwoju miejscowości. Był jednym z prekursorów polskiego klimatolecznictwa. Jego staraniem Zakopane zyskało status stacji klimatycznej jako kurort wspomagający leczenie chorób płucnych. W 1879 roku rozpoczął budowę własnego domu w Zakopanem, a w 1887 roku zamieszkał tu na stałe. Jedna z najbardziej znanych ulic Zakopanego nosi jego imię.
Józef Ignacy Kraszewski (1812-1887)
Powieściopisarz, poeta, publicysta, w Zakopanem był tylko raz w 1866 r. Podczas pobytu mieszkał w domu Józefa Sieczki przy ulicy Kościeliskiej 52. Tematyka Tatr pojawia się w jego dwóch powieściach — „Czarna Perła” i „Wielka i nieznajomy”.
Kraszewski poruszał też różne sprawy tatrzańskie w swej twórczości publicystycznej. W uznaniu zasług pisarza dla popularyzacji Tatr Towarzystwo Tatrzańskie nadało jego imię Pośredniej Bramie w Dolinie Kościeliskiej zwanej odtąd Bramą Kraszewskiego. W centrum Zakopanego znajduje się również ulica jego imienia.
Adam Prot Asnyk, pseudonim „Jan Stożek”, „El...y” (ur. 11 września 1838 w Kaliszu zm.2 sierpnia 1897) wielki miłośnik Tatr i Podhala. Podejmował wyprawy wysokogórskie w Tatry – był jednym z pierwszych członków Towarzystwa Tatrzańskiego. Najbardziej znane utwory Asnyka o tematyce tatrzańskiej to : „Ranek w górach", „Kościeliska", „Noc nad Wysoką", „Letni wieczór", „Podczas burzy", „Limba", „Wodospad Siklawy", „Giewont", „Ulewa". Asnyk jest uhonorowany ulicą w centrum Zakopanego.
Wincenty Pol (1807-1872) w 1832 zaangażował się w ruchu patriotycznym i obawie przed represjami ze strony zaborców przez kilka miesięcy ukrywał się w Zakopanem, co dało początek jego zainteresowaniu Tatrami. Najbardziej znanym utworem Pola jest „Pieśń o ziemi naszej", gdzie znaczna część poświęcona jest Tatrom. "W góry w góry miły bracie tam przygoda czeka na cię". Wincenty Pol ma swoją ulicę w Zakopanem blisko Wielkiej Krokwi.
Henryk Sienkiewicz 1846-1916
Autor nagrodzonej Noblem powieści „Quo vadis” oraz „Potopu” i „W pustyni i w puszczy” i wielu innych był stałym bywalcem Zakopanego. Gościł pod Tatrami niekiedy kilka razy w ciągu sezonu. Mieszkał w rozmaitych domach przy ulicach Nowotarskiej, Krupówkach oraz Zamoyskiego 28. W domu przy ulicy Nowotarskiej napisał obszerne fragmenty „Quo vadis” i „Pana Wołodyjowskiego”. Zamieszkiwał także m.in. w domu na plebanii u ks. Józefa Stolarczyka, w domku u Dembowskich i w domu Tytusa Chałubińskiego.
Świetnie poznał gwarę góralską, którą wprowadził do literatury pięknej, w powieści „Krzyżacy": Maćko z Bogdańca i jego bliscy w wielu miejscach rozmawiają jak górale spod Giewontu. Gwary użył także, pisząc znana choćby z czytanek szkolnych „Sabałową bajkę”. W powieści „Potop” autor opisuje, jak król Jan Kazimierz został napadnięty w jednej z dolin tatrzańskich i uratowany przez górali. Pojawiał się w Dworcu Tatrzańskim, gdzie miał premierę odczyt końcowych stron „Quo vadis”. Często można było go spotkać w niedziałającej już kultowej kawiarni „U Trzaski”. Tablica poświęcona pisarzowi znajduje się na budynku, gdzie Sienkiewicz kończył pracę nad „Potopem”. W Zakopanem jedna z ulic w centrum Zakopanego nosi imię Henryka Sienkiewicza.
W Zakopanem bywał Bolesław Prus (1847-1912), który mimo agorafobii, czyli lęku przestrzeni zaliczył wycieczkę nad Morskie Oko i na Halę Gąsienicową.
Mieczysław Karłowicz (1876-1909) ur. 11 grudnia 1876 w Wiszniewie. Zginął w Tatrach przysypany lawiną 8 lutego 1909 r. Z Tatrami łączyła go szczególna więź duchowa. Działał w Towarzystwie Tatrzańskim, publikował artykuły o tematyce górskiej, pasjonował się wspinaczką i jazdą na nartach. Z pasją fotografował Tatry. W 1907 osiadł na stałe w Zakopanem. Był zapalonym taternikiem. Początkowo wspinał się z przewodnikiem Klimkiem Bachledą, później samotnie. Po wielkim triumfie w Filharmonii Warszawskiej (22 stycznia 1909), na którym entuzjastycznie przyjęto „Odwieczne pieśni", niespełna 3 tygodnie później 8 lutego zginął w Tatrach pod lawiną podczas samotnej wycieczki w drodze z Hali Gąsienicowej do Czarnego Stawu. W miejscu tragedii znajduje się tablica pamiątkowa. Karłowicz ma swoją ulicę w rejonie Nosala.
Stanisław Wyspiański 1869-1907
Poeta, dramaturg, zafascynowany Tatrami. Autor „Wesela” gdzie pojawiają się „echa z Tatr” w wypowiedziach zarówno Poety (tj. Kazimierza Tetmajera), jak i Widma. Wyspiański bywał dość często w Zakopanem, odbył wiele wycieczek górskich, był np. na Świnicy, co w owych czasach było znaczącym osiągnięciem turystycznym. Zatrzymywał się w wielu domach i chałupach góralskich.
Kazimierz Przerwa – Tetmajer (1865-1940), poeta i prozaik, wybitny przedstawicieli Młodej Polski, mieszkał okresowo w Zakopanem w domu przy ulicy Kościeliskiej bocznej — obecnie noszącej nazwę Za Strugiem pod nr 10. Później mieszkał w stylowej willi przy ul. Kasprusie 13 gdzie napisał m.in. słynną „Legendę Tatr”. Inny jego utwór „Na Skalnym Podhalu” oraz liryki tatrzańskie w liczbie ponad 50 utworów to dowód na wagę tematu Tatr w jego twórczości. Poeta ma także swoją ulicę w centrum Zakopanego.
Stefan Żeromski (ur. 14 października 1864 - zm. 20 listopada 1925) to kolejny wybitny literat pomieszkujący w Zakopanem. Dużo czasu spędzał pod Tatrami pisząc tutaj „Ludzi bezdomnych” i „Nawracanie Judasza”. Zaś część powieści „Popioły” rozgrywa się w Dolinie Kościeliskiej. Przez pewien czas Żeromski mieszkał w domu nazywanym „Czerwony Dwór” przy ul. Kasprusie. Jako ciekawostkę ale istotną należy wspomnieć, że Żeromski kilka tygodni w październiku-listopadzie 1918 roku był przewodniczącym tzw. Republiki Zakopiańskiej, polskiego zarządu administracyjnego regionu Podhala. Stefan Żeromski ma swoją ulicę w Zakopanem w rejonie Wielkiej Krokwi.
Jan Kasprowicz (1860-1926) Od 1891 regularnie przyjeżdżał na Podhale i do Zakopanego. Najbardziej znane jego utwory nawiązujące do tematyki to tomiki wierszy „Krzak dzikiej róży”, „Księga ubogich” i „Mój świat”. Od 1924 osiadł na stałe na Harendzie, gdzie w domu poety mieści się obecnie Muzeum Kasprowicza. Obok domu znajduje się mauzoleum pisarza. Od strony Poronina wjeżdżając do Zakopanego zawsze poruszamy się ulicą Kasprowicza, która jest jedną z najdłuższych ulic w Zakopanem.
Jerzy Żuławski (1874-1915) poeta, powieściopisarz, dramaturg, jeden z wybitnych twórców Młodej Polski bywał w Zakopanem systematycznie od 1895 r. a zamieszkał na stałe w roku 1910. Był jednym z pierwszych członków TOPR i wiceprezesem zarządu pogotowia. Mieszkał w domu „Łada” wcześniej „Pepita”, która po „Kolibie” była drugim domem w stylu zakopiańskim. Obecnie w tym miejscu stoi „Palce” nazywany od II wojny światowej „Katownią Podhala" gdyż tam swoją siedzibę miało gestapo.
Władysław Reymont (1867-1925) - Noblista mieszkał w Zakopanem w latach 1902-04 w hotelu Karpowicza przy Krupówkach. Ciekawostką jest, że brał udział w seansach spirytystycznych, które odbywały się w domu Zaruskich — w willi Krywań. Ponoć tutaj napisał sporą część "Chłopów" a jego żona była właścicielką willi „Boryna" przy ul. Grunwaldzkiej 14
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) (1885-1939) sporą część życia spędził w Zakopanem.
Dramaturg, malarz, powieściopisarz i filozof. Od najmłodszych lat był związany z Zakopanem. Mieszkał z rodzicami w domu Ślimaka stojącym tutaj gdzie teraz mieści się restauracja „Watra”, a następnie w prowadzonym przez matkę pensjonacie „Nosal” na Bystrem (teraz w tym miejscu jest portiernia Szpitala Urazowego. Po zakończeniu I wojny światowej mieszkał w domu „Olma” przy ul. Zamoyskiego. W końcu osiadł na Antałówce w willi „Witkiewiczówka” gdzie miał swoją pracownię, którą nazwał „Firma portretowa". W Zakopanem rozgrywają się wydarzenia z jego powieści: „622 upadki Bunga”, „Pożegnanie jesieni” i „Nienasycenie”. Jego duch jest stale obecny na Antałówce. „Domki Wisienka" mają tę zaletę, że znajdują się 200 m od Willi „Witkiewiczówka", która znajduje się teraz w rękach prywatnych. W Zakopanem działa aktualnie Teatr im. S.I. Witkiewicza. Stanisław Witkiewicz ojciec Witkacego ma swoją ulicę w centrum Zakopanego blisko Krupówek.
Maria Pawlikowska — Jasnorzewska 1891-1845
Poetka, dramatopisarka, malarka, córka malarza Wojciecha Kossaka. Przez kilka lat mieszkała w Zakopanem w „Domu pod Jedlami” na Kozińcu. Willa w stylu zakopiańskim znajduje się tuż obok „Domków Wisienka". Podczas zamieszkiwania w Willi pod Jedlami powstała większość jej wierszy z tomu „Niebieskie migdały”. W poezji Jasnorzewskiej tematyka zakopiańska i tatrzańska pojawia się bardzo często.
Z Zakopanem mocno związany był Władysław Orkan (1875-1930) (prawdziwe rodowe nazwisko to Franciszek Ksawery Smaciarz-Szmaciarz). Ślub z Marią Zwierzyńską zawarł w Zakopanem, a świadkami byli Jan Kasprowicz i Tadeusz Pini (profesor literatury na Uniwersytecie Jagiellońskim). W 1913 Orkan został redaktorem „Gazety Podhalańskiej” i brał udział w organizowaniu Drużyn Podhalańskich. W 1914 poręczył za aresztowanego na Podhalu Włodzimierza Lenina co z dzisiejszej perspektywy wydaje się jego największym błędem. Władysław Orkan zmarł 14 maja 1930 r. i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Rok później specjalnym pociągiem jego trumna została przewieziona do Zakopanego. Pociąg zatrzymywał się na każdej stacji, całe Podhale żegnało „dumaca z Gorców". Na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku jego grób znajduje się w sąsiedztwie grobów Tetmajera, Chałubińskiego i Sabały. Władysław Orkan ma także ulicę swojego imienia w centrum Zakopanego.
Michał Choromański 1904-1972 najbardziej znany z powieści „Zazdrość i medycyna" oraz „Schodami w górę schodami w dół". Podczas pobytu w Zakopanem zainteresowali się nim Karol Szymanowski i Kazimierz Wierzyński. Ten ostatni przedstawił młodego pisarza (piszącego wówczas po rosyjsku) Marii Kasprowiczowej, wdowie po Janie Kasprowiczu na „Harendzie”. Tak zaczęła się błyskawiczna kariera Choromańskiego.
Władysław Ludwik Anczyc (1823-1883) Od 1861 często bywał w Zakopanem i Tatrach jako turysta. Swoimi artykułami, np. „Zwóz żentycy w Tatrach", „Zakopane i lud podhalski", „Wspomnienia z Tatr", przyczyniał się do popularyzacji Tatr w społeczeństwie. Z drugiej strony, już w 1874 utyskiwał w swoim artykule w „Tygodniku Ilustrowanym” na spowodowaną nadmiarem przybywających do Zakopanego turystów (zwłaszcza tych z Warszawy) drożyznę i trudności w zakwaterowaniu :-)
Tadeusz Bocheński (ur. 17 kwietnia 1895 w Chrzanowie, zm. 16 grudnia 1962 w Zakopanem) – poeta, muzykolog, filozof, pisarz i eseista, pedagog, krytyk muzyczny, pianista i tłumacz. W 1934, kiedy na świat przyszła jego córka Jeżyna, porzucił pracę pedagogiczną, aby utrzymywać się z pisarstwa, i przeniósł się do Zakopanego, gdzie zmarł w 1962. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku
Krzysztof Kamil Baczyński 1921-1944
Poeta, żołnierz Armii Krajowej, jeden z przedstawicieli pokolenia Kolumbów. W latach 1937-38 Baczyński gościł w Zakopanem w stylowej willi „Bajka” przy ul. Sienkiewicza.
Julian Tuwim 1894-1953 w Zakopanem bywał rzadko, mieszkał w zakopiańskim pensjonacie „Halama”. To właśnie w tym pensjonacie w 1953 r. zmarł podczas pobytu w Zakopanem. Nie jest tajemnicą, że chory na serce Tuwim zmarł w trakcie aktu miłosnego z panią, która nie była jego żoną. Tuwim ma swoją ulicę w pobliżu Wielkiej Krokwi.
Jan Izydor Sztaudynger (ur. 28 kwietnia 1904 w Krakowie, zm. 12 września 1970 tamże) – polski poeta, fraszkopisarz, satyryk, teoretyk lalkarstwa, tłumacz. W latach 1947–1950 mieszkał w Szklarskiej Porębie. Od roku 1955 zamieszkał w willi „Koszysta” przy ul. Piłsudskiego 69 gdzie przebywał do śmierci. Dom położony w sąsiedztwie Wielkiej Krokwi. W zakopiańskich latach rozkwitła jego twórczość fraszkopisarska. Jan Sztaudynger zalicza się do licznego grona wybitnych ludzi pióra mieszkających pod Tatrami.
„Skądkolwiek wieje wiatr zawsze ma zapach Tatr".
Wisława Szymborska 1923-2012
Znana poetka, laureatka literackiej Nagrody Nobla, co roku jesienią przybywała do Zakopanego, mieszkała w pensjonacie „Halama”. Informację o przyznaniu nagrody poetka otrzymała, przebywając w Domu Pracy Twórczej literatów w willi „Astoria”, przy ulicy Do Białego w Zakopanem.
Stanisław Lem 1921-2006
Autor „Bajek robotów”, też bywał pod Tatrami, często przyjeżdżał do Zakopanego na narty. Wiele jego powieści i opowiadań napisanych zostało w Zakopanem. Mieszkał w Domu Literatów „Astoria”, przy Drodze do Białego gdzie napisał jedną z najbardziej znanych książek w swojej twórczości – „Solaris”.
Kornel Makuszyński 1884-1953
Pisarz szczególnie ceniony za twórczość dla dzieci i młodzieży, autor „120 przygód Koziołka Matołka” i „Szatana z siódmej klasy”. Bywał pod Tatrami już przed I wojną światową, w swoich felietonach i książkach popularyzował Zakopane. W okresie międzywojennym stały bywalec miasta pod Giewontem, od 1931 r. był jego honorowym obywatelem oraz honorowym członkiem Związku Górali. Wielki propagator narciarstwa wśród młodzieży, organizował zbiórki funduszy na narty dla góralskich dzieci. Na pamiątkę tej działalności organizowany jest w Zakopanem „Memoriał Kornela Makuszyńskiego", zwany również jako „zawody Koziołka Matołka”.
Po Powstaniu Warszawskim od 1944 r. wraz z żoną zamieszkał w Zakopanem na stałe w willi „Opolanka” przy ulicy Tetmajera 15. Zmarł 31.VII 1953 i został pochowany na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. W miejscu, gdzie mieszkał, na pierwszym piętrze mieści się filia Muzeum Tatrzańskiego. W mieszkaniu oglądać można stare meble i obrazy, pamiątki po pisarzu oraz liczne wydania jego książek. Przed domem stoi pomnik wykonany przez Andrzeja Renesa. W Zakopanem oprócz muzeum znajduję się w centrum Zakopanego ulica Lornela Makuszyńskiego, jest on również patronem zakopiańskiej Szkoły Podstawowej nr 7.
Ludwik Hieronim Morstin (ur. 12 grudnia 1886 w Pławowicach, zm. 12 maja 1966 w Warszawie) – hrabia, dyplomata, redaktor, poeta, major piechoty Wojska Polskiego. Przyjaciel prof. Stanisława Estreichera (1869–1939). W czasie drugiej wojny światowej brał czynny udział w konspiracji. Po wojnie musiał opuścić pałac w Pławowicach, przeniósł się do Zakopanego, gdzie założył i był prezesem Towarzystwa Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej. Dla amatorskiej sceny działającej przy tej instytucji napisał sztukę „Buntownica". Był Honorowym Obywatelem Zakopanego
Leon Jan Wyczółkowski herbu Ślepowron (ur. 24 kwietnia 1852 w Hucie Miastkowskiej, zm. 27 grudnia 1936 w Warszawie) – polski malarz, grafik i rysownik, jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski w nurcie malarstwa realistycznego.
W latach 1896–1913 wielokrotnie przebywał w Zakopanem i w Tatrach. Malował wówczas krajobrazy, sceny z życia górali i ich portrety. Portretował również osoby związane z Zakopanem, Jana Kasprowicz, Henryka Sienkiewicza, Stefana Żeromskiego. Barwne reprodukcje 12 obrazów tatrzańskich Wyczółkowskiego znalazły się w jubileuszowym wydaniu „Na skalnym Podhalu" Kazimierza Tetmajera.
Teodor Axentowicz - Teodor Axentowicz herbu Gryf (ur. 13 maja 1859 w Braszowie, zm. 26 sierpnia 1938 w Krakowie) – polski malarz, rysownik. W olbrzymiej „Panoramie Tatr", ukończonej w 1896, namalował postacie, m.in. Tytusa Chałubińskiego, Walerego Eljasza i Wojciecha Gersona. Malował też podhalańskie sceny rodzajowe, np. „Portret górala" (1881), „W Zakopanem "(1909). Miał w Zakopanem własny dom z pracownią malarską, który znajduje się na ulicy Sienkiewicza przy zbiegu z ul Kościuszki nad brzegiem potoku Bystra. Adres pocztowy to ul. Piaseckiego 14A Przez długie lata w domu miał swoją pracownię i galerię znakomity rzeźbiarz Henryk Burzec, który od 1954 r. mieszkał w Zakopanem.
Rafał Malczewski (1892 - 1965) był drugim dzieckiem malarza Jacka Malczewskiego i jedną z czołowych postaci-legend, które w międzywojniu tworzyły mit Zakopanego. W pamięci wielu mieszkańców Zakopanego i we wspomnieniach gości postać Rafała Malczewskiego zapisała się jako część pejzażu miasta. Miał jak każdy wrogów i przyjaciół, lecz, co ciekawe, wiedziano o nim niewiele. Jego krewny, Antoni Malczewski, był szóstym zdobywcą Mont Blanc. Film "Biały ślad" jest oparty na scenariuszu Rafała Malczewskiego. Był on pokazowym przeglądem umiejętności polskich narciarzy: Bronisława Czecha i Marusarza.
Kazimierz Wierzyński (1894 - 1969) przyjechał do Zakopanego w 1914 r chcąc zasilić szeregi I Brygady Legionów Polskich tworzonych przez Józefa Piłsudskiego. W pewnym momencie natknął się jednak na patrol żandarmów i w efekcie zamiast do legionów - został wcielony do armii austriackiej.
W listopadzie 1923 roku Kazimierz ożenił się z dwa lata od siebie starszą aktorką Bronisławą Koyałłowicz, wdową po Aleksandrze Rodmuncie. Była to kobieta obdarzona niepospolitym wdziękiem, atrakcyjna i potrafiąca zwrócić na siebie uwagę. Ślub odbył się w Zakopanem, a goście weselni bawili się w willi „Borek” przy ul. Jagiellońskiej 3. Niezwykle mroźną zimę 1923/1924 Wierzyński spędził w Zakopanem, mieszkając wraz z żoną w willi „Borek”, zaczął pisywać miejscowe kroniki do „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, wydawanego przez Mariana Dąbrowskiego - jednego z najbogatszych ludzi przedwojennej Polski. Jak wspominał poeta, Dąbrowski honoraria za teksty wypłacał mu na Krupówkach bezpośrednio z portfela.
Artur Rubinstein (ur. 28 stycznia 1887 w Łodzi, zm. 20 grudnia 1982 w Genewie. Najwybitniejszy wirtuoz fortepianu XX wieku, laureat prestiżowej duńskiej Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning, miłośnik cygar. Rubinstein po raz drugi przyjechał pod Tatry w roku 1913 i zamieszał w willi Konstantynówka przy ul. Jagiellońskiej gdzie spotykał się z Żeromskim, Staffem. Piłsudskim.
Karol Szymanowski pojawił się w Zakopanem w 1914 r zatrzymując się w hotelu "Stamary" gdzie spotkał się z Runinsteinem. Bywał częstym gościem w Zakopanem. Przyjaźnił się z Witkacym. Głośna jest sprawa samobójstwa narzeczonej Witkacego Jadwigi Janczowskiej w lutym 1914 r. i jego roli w tym zdarzeniu.
W 1930 cierpiący na gruźlicę Szymanowski na stałe zamieszkał w wynajmowanej willi „Atma” w Zakopanem (obecnie Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie), skąd kierował Akademią Muzyczną w Warszawie (1930–1932). Gruźlica w końcu zaatakowała gardło, wskutek czego nie był w stanie się odżywiać. Zmarł 29 marca 1937 w czasie snu w Lozannie. W utworach Szymanowskiego przewija się wiele motywów góralskich. Ulica Karola Szymanowskiego znajduje się w rejonie skoczni Wielka Krokiew.
Kazimiera Iłlakowiczówna w roku poprzedzającym I wojnę światową spędziła w Zakopanem w willi Nosal kilka tygodni gdzie spotykała się z Żeromskim, Witkacym i Rubinsteinem a także poetą mistykiem Tadeuszem Micińskim. Witkacy zaprzątał wszystkim głowę swoim uwagami o bezsensie istnienia i konieczności samobójstwa jako ostatecznego lekarstwa na nędzę egzystencji. Tak ten czas wspominała literatka.
Leopold Henryk Staff (ur. 14 listopada 1878 we Lwowie, zm. 31 maja 1957 w Skarżysku-Kamiennej) Od 1897 bywał w Szczawnicy, Zakopanem i Poroninie (tu najczęściej i najdłużej), robiąc wycieczki w Pieniny i Tatry, m.in. z Janem Kasprowiczem, z którym się przyjaźnił. Robił wycieczki w Gorce, m.in. z Władysławem Orkanem. Umiłowanie gór znalazło odbicie w wielu strofach jego poezji.
Adam Bahdaj, ps. „Jan Kot”, „Dominik Damian” (ur. 2 stycznia 1918 w Zakopanem, zm. 7 maja 1985 w Warszawie) – polski pisarz, tłumacz z języka węgierskiego. Uczestnik wojny obronnej 1939. W czasie II wojny światowej był kurierem tatrzańskim. Znany jest z takich książek jak „Do przerwy 0:1", „Wakacje z duchami", „Podróż za jeden uśmiech", „Stawiam na Tolka Banana" i „Trzecia granica".
Jan Dobraczyński (1919-1994) płodny pisarz, działacz katolicki i narodowy, który niestety pod koniec życia wsławił się działalnością jako przewodniczący Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON) a od roku 1883 był w Krajowej Radzie Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Posiadał swój dom niedaleko Domków Wisienka na ul. Droga na Antałówkę 33, który nadal pozostaje własnością jego spadkobierców.
Natalia Rolleczek, właściwie Natalia Rolleczek-Korombel (ur. 16 lutego 1919 w Zakopanem, zm. 8 lipca 2019 – polska pisarka, głównie dla dzieci i młodzieży, dramatopisarka. W latach 1931–1933 przebywała w sierocińcu prowadzonym przez zakon sióstr felicjanek. Okres II wojny światowej przeżyła w Krakowie. Należała do Armii Krajowej. Znajoma Karola Wojtyły. Debiutowała w 1945. Od 1952 należała Związku Literatów Polskich. Autobiograficzna powieść Drewniany różaniec, opowiadająca o pobycie w ośrodku felicjanek, została w 1964 zekranizowana przez Ewę i Czesława Petelskich.